Van Eierstokkanker tot de kale waarheid: Mijn Inspirerende Verhaal

Helaas kreeg ik een jaar geleden de diagnose eierstokkanker. Sindsdien heb ik een intensieve reis van behandelingen en operaties doorgemaakt. Laat me je meenemen door mijn verhaal.

Het duurde zeven weken voordat de artsen de juiste diagnose stelden. In die periode werd ik steeds zwakker en uiteindelijk moest ik twee dagen in het ziekenhuis worden opgenomen. Mijn energieniveau nam af en ik kon steeds minder zelfstandig doen. Zelfs lopen naar het toilet was een uitdaging geworden, waarbij ik de hulp van mijn man nodig had.

Alles, en dan bedoel ik ook echt álles, veranderde in mijn leven. Ik begon de dingen vanuit een heel ander perspectief te zien. Ik besefte dat gezondheid het allerbelangrijkste is in het leven.

Tijdens de chemotherapie viel mijn haar uit, wat voor mij een moeilijke ervaring was. Ik wist dat het zou gebeuren, dus besloot ik samen met mijn lieve dochter op 31 december mijn haar af te scheren. Het was even wennen, maar ik besefte dat het weer zou groeien.

Gedurende die periode heb ik talloze bloedonderzoeken ondergaan (gelukkig ben ik niet bang voor naalden), twee puncties, waaronder een botbiopsie, vier scans, waarvan één PET-scans.

Het behandelplan was, drie chemotherapiebehandelingen vervolgens een debulking-operatie van 8 uur met HIPEC, waarbij alles werd verwijderd. Jammer genoeg kreeg ik een nabloeding waardoor ik voor de tweede keer geopereerd moest en worden en dat hakte er wel in. Na ongeveer 7/8 weken kreeg ik de laatste 3 chemo’s. Ik kan me als de dag van gisteren herinneren wanneer ik de laatste chemo kreeg, de opluchting die ik voelde toen ik het ziekenhuis uit liep.

Tijdens het onderzoek van de tumoren is gebleken dat ik een gen-afwijking heb, BRCA-2. Het goed nieuws is dat ik nu aan de PARP-remmers (medicijnen) voor 2 jaar. Daar zal ik in een andere blog meer over vertellen.

Gelukkig ben ik positief ingesteld, wat zeker heeft geholpen. Er waren genoeg momenten waarop ik echt bang was of het niet meer zag zitten omdat ik zo zwak was.

Terwijl ik dit schrijf, merk ik dat ik veel dingen ben vergeten. We zijn veel flexibeler en veerkrachtiger dan we denken. Ik probeer mijn leven weer op te pakken. Ik ga twee keer per week naar fysiotherapie en wandel twee keer per dag. Ik werk weer, YES! Ik wil geen patiënt zijn maar gewoon mijn leven leven. En dat doe ik zover ik kan. Het verschil is echt zo groot. Onlangs zijn we voor het eerst een weekend weg geweest, heerlijk!

Wees bewust van wat je hebt, want zonder mijn lieve man, familie en vrienden had ik dit alles niet kunnen doorstaan.

Eierstokkanker wordt ook wel ‘a silent lady killer’ genoemd, omdat het groeit zonder dat je er last van hebt. Luister dus goed naar je lichaam en als je klachten hebt, ga dan naar je huisarts.

Je kunt de symptomen van eierstokkanker opzoeken op kanker.nl.

Lieve dames, als je te maken krijgt met eierstokkanker, word je meegesleurd in een emotionele achtbaan. Het kan een ongelooflijke steun zijn om te praten met je partner en kinderen, deel je reis en gevoelens met je dierbaren.

Laat geen spijt je achtervolgen, zoek die verbinding.

Het delen van ervaringen en gevoelens met andere vrouwen die dezelfde strijd hebben doorgemaakt geeft veel steun. Ze weten wat het is en je voelt je zeer begrepen.

Ik pakte het boek van Wendy Geuverink op, en eerlijk gezegd heeft het me door de moeilijke momenten geholpen. Soms was het behoorlijk confronterend en hield ik het niet droog. Maar dat is helemaal oké, want het liet me mijn emoties uiten en dat is belangrijk.

Wendy’s boek bevat ook een hoofdstuk over BRCA-2, en dat gaf me waardevolle inzichten.

Als je interesse hebt in het boek, kun je het hier aanschaffen. Het kan net zo’n steun voor jou zijn als het voor mij was.”

Het leven gaat door lieve mensen. Met kleine stapjes en soms grote stappen probeer ik mijn leven weer op te pakken. Je moet weer het vertrouwen in je lichaam terug vinden. Onlangs zijn we voor het eerst een weekend weg geweest, heerlijk!

Leef je leven lieve mensen!